Tak sobie siedze, i myślę o zbliżającym się zimowym sezonie, i mi się przypomniała jedna rzecz. Jak byłem wiosną w Tatrach, to żeby sobie życie ułatwić, i obronić przed koniecznością wracania po ciemku do domu, kładłem się na śniegu i czekanem hamując zjeżdżałem sobie na sam dół. Np. w okolice Buli pod Rysami doszedłem w jakieś 3 - 4 godziny od Czarnego Stawu (przy okazji przekonując się, że ciężkie jest życie konia
), a na dół zjechałem w 30 minut. Wtedy zagrożenie lawinowe było I (choć śniegu na Kasprowym było jeszcze 70 cm), ale chodzi mi o to, czy w trochę gorszych warunkach (III - IV)nie można sobie zwalić paru ton śniegu na głowę w ten sposób?
Ale , usprawiedzliwiam się, było 10 stopni, I stopień, choć i tak to było zdolne ) spotkaliśmy takiego miłego pana. Mówił, żebyśmy zdjęli raki, bo jak ostatnio z kolegami zjeżdżał, to jeden sobie wbił raka w pośladkowy większy , a drugi był pod takim wrażeniem, że za chwilę mu czekan wylądował między nogami. To musiało boleć. 
